„Niech pan słucha – powiedział. – Jedno było martwe i zmacerowane, nie żyło już od czterech, pięciu dni. Drugie zmarło przy porodzie, po kilku minutach od przyjścia na świat. Lepiej, żeby pan ich nie oglądał, będzie pan miał złe wspomnienia. Pana żona ma macicę dwurożną, jakby podzieloną od góry na dwie części

SCENARIUSZ AKADEMII Z OKAZJI DNIA DZIECKACele: rozwijanie inwencji twórczej, zdolności i zainteresowań, dostarczanie bodźców emocjonalnych, sprzyjanie aktywności wychowanków, doskonalenie umiejętności współpracy w ciocia, Grześ, Samochwała, Skarżypyta, Leń, Pytalski, Gaduły, Kłamczucha, Brudas, Maruda, uczniowie dający dobre rady bohaterom wierszy, dzieci mówiące o wynalazkach szkolnychScenografia: Przedstawienie rozgrywa się na scenie, która przypomina pokój (znajduje się na niej stolik, krzesła, łóżko, okno, regał z zabawkami i książkami). Po jednej stronie poniżej sceny, na kocach siedzą dzieci, po drugiej stronie ustawione są 2 ławki szkolne. W tle, na materiale przypięty jest napis- Dzień Dziecka- czyli prawda o nas UROCZYSTOŚCINARRATOR 1: Witam wszystkich na tej sali i o ciszę bardzo proszę. Pokażemy przedstawienie, zaraz na nie was będzie o nas samych: dzieciach miłych, grzecznych, mądrych, pracowitych, bardzo pilnych, roześmianych i mamy bardzo wiele, a o wadach nie mówimy, lecz z okazji Święta Dziecka raz wyjątek bowiem tak się zdarza, że coś szepce nam do 2: - Nie bądź taki doskonały, przestań już udawać przecież dla odmiany porozrabiać odrobinę - siostrze potarmosić włosy, bratu zrobić głupią przechwalanie nie jest zabronione wcale. Skarżyć, kłamać, leniuchować umiesz świetnie, doskonale!NARRATOR 1: No i w taki oto sposób niewidzialne duszki wredne sprowadzają wciąż kłopoty na nas dzieci -miłe, biedne...A o skutkach tych podszeptów zaraz tutaj w którymś z bohaterów samych siebie zobaczycie ? NARRATOR 2: Chyba dosyć tego wstępu...Kuba, więcej nie jak obiecaliśmy, sztukę wszystkim 1: Na początek moi złoci, proszę do pokoju Wrzuciłeś Grzesiu list do skrzynki, jak prosiłam? GRZESIU: List, proszę cioci? List? Wrzuciłem, ciociu miła! CIOCIA: Nie kłamiesz, Grzesiu? Lepiej przyznaj się kochanie! GRZESIU: Jak ciocię kocham, proszę cioci, że nie kłamię! CIOCIA: Oj, Grzesiu kłamiesz! Lepiej powiedz po dobroci! GRZESIU: Ja miałbym kłamać? Niemożliwe, proszę cioci! CIOCIA: Wuj Leon czeka na ten list, więc daj mi słowo. GRZESIU: No, słowo daję! I pamiętam szczegółowo: List był do wuja Leona, a skrzynka była czerwona, a koperta...no, taka... tego... nic takiego nadzwyczajnego. A na kopercie - nazwisko i Łódź... i ta ulica z numerem. I pamiętam wszystko: że znaczek był z Belwederem, a jak wrzucałem list do skrzynki, to przechodził tatuś Halinki, i jeden oficer też wrzucał, wysoki - wysoki, taki wysoki, że jak wrzucał, to kucał. I jechała taksówka... i trąbił autobus, i szły jakieś trzy dziewczynki, jak wrzucałem ten list do skrzynki... NARRATOR:Ciocia głową pokiwała, otworzyła szeroko oczy ze zdumienia: CIOCIA: Oj, Grzesiu, Grzesiu!Przecież ja ci wcale nie dałam żadnego listu do wrzucenia!...NARRATOR 2: Koniec wiersza- morał prawda jak oliwa zawsze na wierzch 3: Mówić prawdę ważna sprawa, lecz nie zawsze się udaje. Oto drugi przykład na to, jak się bez problemu pana, proszę pana, zaszła u nas wielka zmiana: Moja starsza siostra Bronka zamieniła się w cały dzień na buku i powtarza: kuku, kuku!PAN: Pomyśl tylko, co ty pleciesz! To zwyczajne kłamstwa przecież. KŁAMCZUCHA:Proszę pana, proszę pana, rzecz się stała niesłychana: Zamiast deszczu u sąsiada dziś padała oranżada, i w dodatku całkiem Fe, nieładnie! Fe, kłamczucha! KŁAMCZUCHA: To nie wszystko, proszę pana! U stryjenki wczoraj z rana abecadło z pieca spadło, całą pieczeń z rondla zjadło. A tymczasem na obiedzie miał być lew i dwa To dopiero jest kłamczucha!KŁAMCZUCHA: Proszę pana, niech pan słucha! Po południu na zabawie utonęła kaczka w stawie. Pan nie wierzy? Daję słowo! Sprowadzono straż ogniową, przecedzono wodę sitem, a co ryb złowiono przy tym! PAN: Fe, nieładnie! Któż tak kłamie? Zaraz się poskarżę mamie!NARRATOR 2: Tak niestety często bywa, kłamców stale nam 3: Ale oto już przed nami jakiś „model”- patrzcie sami! Czy to jakaś nowa moda dla tych, których straszy woda?NARRATOR: Józio oświadczył: JÓZIO: Woda mi zbrzydła, dość już mam szczotki, wstręt mam do mydła! NARRATOR: I odtąd przybrał wygląd straszydła. Płakała matka i ojciec gryzł się: OJCIEC: Ten Józio wszystkie soki z nas wyssie!Od dwóch tygodni już się nie myje. Czarne ma ręce, nogi i szyję, twarz ma od ucha brudną do ucha. Czy kto takiego widział smolucha? Poradźcie ludzie, pomóżcie, ludzie, przecież nie można żyć w takim brudzie!NARRATOR: Józio na prośby wszelkie był głuchy,lepił się z brudu jak lep na się dotknął, tam była JÓZIO: Niech mama myje się sama, tato niech kąpie się nieustannie, stryjek i wujek niech siedzą w się szorują, a ja tymczasem będę brudasem, chcę być brudasem!NARRATOR: Przezwał go stryjek "Józio - niemyjek", wujek doń mówił "niemyty ryjek".Błagała ciotka: CIOTKA: Józiu mój złoty, myj się!NARRATOR: Lecz Józio nie miał ochoty. Wyniósł się w końcu z ulicy Czystej i zawiadomił rodziców listem, że myć się nie ma zamiaru, trudno! I poszedł mieszkać - dokąd? - na 3: Józio, Józio, ty brudasie, kto wytrzyma z tobą w klasie?NARRATOR 2: Ale co to? Kto to taki? Chyba pilny uczeń jakiś!NARRATOR:Jurek Maruda do lekcji siada, książki rozkłada i tak - Co tam zadane ? Słupki, czytanka...Zrobię! A potem pójdę do do Janka...Prawda, że Janekdał mi w prezencie parę na oknie koło firanki...Zaraz się wezmę do tej idzie Azor ! Tu, tu, Azorze!Dlaczego biegasz w deszczu po dworze?Gdzie on poleciał? Może do Janka?Ojej, a lekcje? Słupki, czytanka?Siadam do książek...O, brudne ręce...Gdzie te skakanki? Chyba w łazience...Co?! Już kolacja? To niesłychane!A dzisiaj było dużo zadane. NARRATOR 2:Może ten Jurek Maruda o lekcjach to miał pojęcie, lecz to nauki, niestetybardzo słabiutkie 3: A teraz wystąpi dama z wielkiej swej skromności w kącie stała i wciąż tak opowiadała:SAMOCHWALA:Zdolna jestem niesłychanie, najpiękniejsze mam ubranie, moja buzia tryska zdrowiem, jak coś powiem, to już powiem. Jak odpowiem, to roztropnie, w szkole mam najlepsze stopnie. Śpiewam lepiej niż w operze, świetnie jeżdżę na rowerze. Znakomicie muchy łapię, wiem, gdzie Wisła jest na mapie. Jestem mądra, jestem zgrabna, wiotka, słodka i powabna, a w dodatku, daję słowo, mam rodzinę wyjątkową. Tato mój do pieca sięga, moja mama - taka tęga, moja siostra - taka mała, a ja jestem - samochwała!NARRATOR 2:Z taką życie nie jest nudne...NARRATOR 3: Moim zdaniem bardzo jeśli cię to kręci, porozmawiaj z nią po lekcjach, ja do tego nie mam chęci. Czy skorzystasz z mojej rady, o to teraz nie chcę wnikać, bo na scenie już się zjawił ktoś, kto bardzo lubi ulicy Trybunalskiej mieszka sobie Staś Pytalski,co gdy tylko się obudzi, pytaniami dręczy W którym miejscu zaczyna się kula?Co na deser gotują dla króla? Ile kroków jest stąd do Powiśla?O czym myślałby stół, gdyby myślał?Czy lenistwo na łokcie się mierzy?Skąd wiadomo, że Jurek to Jerzy?Kto powiedział, że kury są głupie?Ile much może zmieścić się w zupie?Na co łysym potrzebna łysina?Kto indykom guziki zapina?Skąd się biorą bruneci na świecie?Ile ważą dwa kleksy w kajecie?Czy się wierzy niemowie na słowo?Czy jaskółka potrafi być krową?NARRATOR:Dziadek już od roku siedzii obmyśla jakiś czas myślała,ale wkrótce wpadła w stan nerwowyi musiała zażyć poszedł po rozum do głowyi kiedy powróci nie 2:I co powiesz na takiego Stanisława Ciekawskiego?NARRATOR 3: Ten kto pyta, to nie 2:Daję głowę, że rodzinka tego chłopca tak nie sądzi. Nawet trochę im 3: O powagę apeluję!NARRATOR 2:Już poważną minę robię, ty zaś lepiej popatrz sobie na artystkę jakiej mało, nudą tu nie będzie niej sporo się dowiemy- chcemy tego czy nie Piotruś nie był dzisiaj w szkole, Antek zrobił dziurę w stole, Wanda obrus poplamiła, Zosia szyi nie umyła, Jurek zgubił klucz, a Wacek zjadł ze stołu cały placek. NARRATOR:Któż się ciebie o to pyta? SKARŻYPYTA: Nikt. Ja jestem 3: Jeśli nawet taka moda, na skarżenie czasu mówić nie mam chęci, bo ktoś się po scenie dotąd ziemski padół nie znał jeszcze takich gaduł, jak dziewczyny: Malwa H. z Julią- obie z gada bardzo długo, jedna z drugą i przez drugą. Językami, tak jak w młynku mielą wciąż bez Malwina rada gada, koleżance opowiada:GADUŁA 1: Wczoraj Adam dostał pryszczy, a Danusi nos się błyszczy. Zaś Bożenka razem w Elą pokłóciła się z Kornelą, która suknię najpiękniejszą i fryzurę najmodniejszą na przyjęciu w maju miała- słuchać tego byś nie pewna, że we wtorek lepszy będą mieć najważniejsza sprawa... dzisiaj u mnie jest zabawa. Przyjdź koniecznie, bo zapraszam, będzie cała paczka nasza: Seba, Piotrek, Kamil, Baśka, Klaudia, Kuba, no i mamę swą o zgodę?Ja poprosić także mogę...NARRATOR:Na to Julka jej odpowie:GADUŁA 2: Mucha siedzi Ci na 1: Niech usiądzie osa nawet, ty zaś pomyśl o 2: Obiecuję, że pomyślę, teraz jednak liścik wyślę do Miłosza z zapytaniem czy podzieli się widziałam przed lekcjami, że objadał się się zgodzi, to w niedzielęzajmę miejsce mu w kościele- w pierwszej ławce, z lewej strony, żeby był uczyłaś się mnożenia, dodawania i dzielenia?Dzisiaj sprawdzian, a ja nie wiem ile jest 3 razy 1:Jeśli problem masz z tym wielki, dodaj razem trzy siódemki. Ale lepiej się poczujesz, gdy na blachę to tak ciągle dwie papużki uprawiają pogaduszki. Na boisku, na spacerze, w sklepie, w klasie, na rowerze. A gdy zasną, nawet we śnie rozmawiają jednocześnie. Dwie dziewczyny: Malwa H. z Julią -obie z 2:Świat nie byłby taki słodki, gdyby nie te dwie 3: Rozmarzyłeś się kompanie, może spocznij na tapczanie?NARRATOR 2:Skorzystałbym z twej zachęty, lecz ten mebel już zajęty. NARRATOR: Na tapczanie siedzi leń, nic nie robi cały dzień. LEŃ: O, wypraszam to sobie! Jak to? Ja nic nie robię? A kto siedzi na tapczanie? A kto zjadł pierwsze śniadanie? A kto dzisiaj pluł i łapał? A kto się w głowę podrapał? A kto dziś zgubił kalosze? O - o! Proszę! NARRATOR: Na tapczanie siedzi leń, nic nie robi cały dzień. LEŃ: Przepraszam! A tranu nie piłem? A uszu dzisiaj nie myłem? A nie urwałem guzika? A nie pokazałem języka? A nie chodziłem się strzyc? To wszystko nazywa się nic?NARRATOR: Na tapczanie siedzi leń, nic nie robi cały dzień. Nie poszedł do szkoły, bo mu się nie chciało. Nie odrobił lekcji, bo czasu miał za mało. Nie zasznurował trzewików, bo nie miał ochoty. Nie powiedział "dzień dobry", bo z tym za dużo roboty. Nie napoił Azorka, bo za daleko jest nakarmił kanarka, bo czasu mu było szkoda. Miał zjeść kolację - tylko ustami mlasnął, Miał położyć się - nie zdążył - zasnął. Śniło mu się, że nad czymś ogromnie się trudził. Tak zmęczył się tym snem, że się 3: Taka o nas prawda cała- gdy słuchamy złych podszeptów budzi się w nas Samochwała, Kłamczuch, Brudas, Skarżypyta, Leń, Maruda, Staś co pyta. A! I jeszcze dwie plotkary. Teraz komplet mamy 2:Choć wesołe miny mają, dobrych wzorców nam nie dają. Ale może coś się zmieni, gdy rad kilku wysłuchają. DZIECKO 1:Brudasku, Brudasku, potrzebna ci wanna, bo cię nie zechce żadna ładna 2:Marudo, weź się wreszcie do roboty, a szybko znikną twoje 3:Nawet mała brzęcząca mucha nie zechce usiąść koło 4:Lenić się przez cały dzień nie jest zdrowo wcale, gdy zabierzesz się do pracy, to poczujesz się 5:Skarżypyto, poskarż czasami i sam na siebie, to inni bardziej polubią 6:Lepiej nie oszukuj cioci swej kochanej, bo na długo będzie to 7:Koleżanek ci ubędzie, gdy się chwalić będziesz 8:Ten kto pyta, mądry pamiętaj także o tym, byś swoimi pytaniami nie wprawiał innych w 9:I na koniec coś dla zawsze o tym, że mowa jest srebrem, a milczenie z nas to, co usłyszał dobrze dziś w pamięci schowa,lecz i od nas na sam koniec dla was wszystkich takie słowa:LEŃ:Nikt z nas nie jest doskonały, SAMOCHWAŁA:każdy swoje wady ma. PYTALSKI:Lecz ten lepszy jest, szczęśliwszy, WSZYSCY:kto je wszystkie dobrze zna!NARRATOR 2:O dziecięcych złych nawykach więcej dzisiaj nie powiemy, lecz serdecznie i gorąco wam dorośli dziękujemy. NARRATOR 3:Za to, że tak bardzo często psoty, figle wybaczacie i na nasze złe maniery oko swoje przymykacie. Piosenka „BYĆ DZIECKIEM”Jak trudno jest być dzieckiem, z własnego wiem przykładu. Pić muszę litry mleka i zjadać tony kiedy tylko mogę, to marzę właśnie o tym, by pić niezdrową colę i jeść niezdrowy Być dzieckiem to niełatwa sprawa, tego nie wolno, a tak trzeba. Wszyscy dokoła pouczają, żadnej wolności dziecko nie ma. Być dzieckiem to niełatwa sprawa, świat dla dorosłych jest stworzony. Trzeba dorastać bardzo szybko, żeby korzystać ze trudno jest być dzieckiem, z własnego wiem przykładu. Spać muszę kłaść się wcześniej i nie ma rady na to. Nie dla mnie błyszczą gwiazdy, nie dla mnie księżyc świeci. Ja muszę spać tak długo, jak wszystkie grzeczne Być dzieckiem to wspaniała sprawa, dziecku wypada bardzo wiele. Może się bawić, tańczyć psocić, w tygodniu same mieć niedziele. Być dzieckiem to wspaniała sprawa, nie spieszmy się do dorosłości. Cieszmy się wszystkim, bo na pewno jest moc powodów do 3:My jesteśmy dzieci jak dzieci, czasem złośliwe, czasem czupurne, ale chcemy by księżyc święcił, a dni nie były 1:My chcemy, by nasze mamy wciąż uśmiechały się do nas, by nasi dobrzy ojcowie brali nas czule w 2:My chcemy, by nasze pomysły i zwariowane marzenia stały się kiedyś realne, to znaczy... że do marzeń mamy tysiące, pomysłów pełne kieszenie- są one często lekarstwem na to i owo 3:A co siedzi w naszych głowach, ujmiemy rzecz w kilku 1:Codziennie dumamy o tym, po co się w szkole męczymy, gdy można stworzyć roboty, czyli- myślące 2:Dziś wynalazki różne są w modzie, więc moglibyśmy co dzień zaproponować z powodzeniem jakieś dla klasy 3:Na przykład: siedzieć w ławce takiej, która by mogła być hamakiem. Gdyby na lekcji nudno było, hamak by huśtał się aż 4:Długopis z bardzo mądrą główką, wyjąć z kieszeni przed klasówką. Chmurki oglądałbyś na niebie, a on sam pisałby za 5:Wynaleźć zręczną gumkę- myszkę, co by ścierała błędy wszystkie. Taka życzliwa gumka miła omyłek by nie 6:Piórnik z okrągłym mieć otworem, co by też był telewizorem. Skrywszy się za kolegów głowy mógłbyś oglądać mecz 7:Aparat mieć taki, co z ubocza dyskretnie rzucałby przezrocza. Zamiast w popłochu szukać w głowie, już na tablicy miałbyś 8:Trafić na panią albo pana, co by cukierki jadł, od rana. Zawsze by tyle ich miał w zapasie, żeby obdzielił nas wszystkich w 9:Kalendarz trzeba by wprowadzić, co z niedzielami miałby składzik. Gdyby rozłożyć je dzień po dniu siedem niedziel byłoby w 10:No i tak dalej, i tak dalej...wszyscy by przecież skorzystali. Ale jak to zrealizować? Myślcie! Nie moja już w tym głowa. NARRATOR 1:I na tym dziś zakończymy, a was dorośli i dzieci o gromkie brawa 3:Nim się jednak pożegnamy jeszcze pięknie zaśpiewamy. PIOSENKA „DZIECI NA ŁĄKACH ŚWIATA”Ref:Dla wszystkich dzieci słońce świeci. Jak kolorowe kwiaty rosną wszystkie dzieci. Na łąkach świata rosną dziś, by dużym być i mądrym byćby dużym być i mądrym Gdyby tak różdżkę mieć, co spełnia dobre sny,to by się śmiały wciąż te dzieci tak jak wszystkich byłby miód i czekolady w bródi tresowany słoń i na biegunach Gdyby tak różdżkę mieć, to jeszcze różdżką tą ktoś wyczarowałby tym dzieciom piękny dom. A w domu mamę i siostrzyczki chociaż trzy. Musi być tata, brat i wielkie drzwi na świat. scenariusz opracowała: Joanna Rogala

Carmen – don Juan w spódnicy. Niech żyje nam rezerwa przez szereg długich lat, gdy rezerwiści piją, w Hiszpanii wódki brak. Teraz ty się schowaj do szafy, a ja cię zdradzę z torreadorem. Kapral Jose: Kobiet nie rozumiem! Wojsko nie „ucieka”, tylko „wycofuje się na z góry upatrzone pozycje”. ): No…. (.

proszę pana niech pan słucha